Vogalonga, de tocht der tochten? De Vogalonga is een ervaring die je waarschijnlijk als roeier een keer moet hebben meegemaakt. Een 30km lange toertocht tussen de coulissen van het prachtige Venetië en haar directe omgeving.

Het idee om deze tocht te maken borrelde al een paar jaar binnen Tubantia. Steeds vaker kwam de vraag ..nou gaan we dat nog eens keer doen of niet? Inmiddels hebben 10 (soms Italiaans) mijmerende roeiers deze toch geroeid.

De Vogalonga is een tocht welke, inmiddels, al 45 jaar! wordt geroeid als protest tegen vervuilende motorboten en (veel te) grote cruiseschepen. Tja…veel geholpen heeft het dus niet tot op heden denk ik. Er zal nog zeker vaker ongemotoriseerd varend moeten worden geprotesteerd hopelijk ook door een volgende lichting van onze vereniging! Om deze drempel te verlagen ligt er een draaiboek voor jullie klaar! Maar ook een prachtig fotoboek in onze boekenkast met een schitterende impressie van onze tocht.

Gezien het nog steeds groeiende aantal deelnemers, dit jaar 2200 boten met circa 8000 personen, druk in de weer om al peddelend/roeiend/gondelend/waterfietsend/suppend’ deze tocht te maken, een mooi vooruitzicht. Hopelijk komt er wel voor Venetië een keer een oplossing voor de vervuiling en de drukkende drukte, veroorzaakt door het massatoerisme.

Vooraf zoals elke reis begint deze reis ook met de voorbereiding. De flinke logistieke operatie wordt na een overleg verdeeld in taken. Van materiaal commissie,  reisorganisatie, kleding commissie tot en met een heuse ticket manager voor het vervoer ter plaatse in Venetië. Alhoewel onze ticket manager (Rene) met de eenmalig aangeschafte kaartjes al het vervoer tracht te regelen en Irene ons overtuigd had van het feit dat daar waar niet werd gecontroleerd (nergens?) het vervoer voor voetgangers gratis moest zijn. Al gevolg besluiten we onze ticket manager maar op staande voet te ontslaan

Het is te veel om hier op te noemen wat er allemaal moet gebeuren voor deze reis. Maar wat ik toch even expliciet wil noemen zijn de voorzieningen die Marga en Erik hebben gemaakt voor de tocht. Ongelofelijk druk, hun vakantie uitstellend, zijn ze geweest met een systeem wat moest voorkomen dat onze boten vol water liepen in de golven van Venetië. Geen overbodige luxe. Als het eventuele slechte weer niet het mogelijke risico geeft op een volgelopen boot, zijn het de watertaxi’s die je wel een redelijke garantie geven dat je boot volloopt …ongeacht het weer. We hebben de goede werking ervan mogen ervaren tijdens het oproeien naar de tocht.

Weliswaar is er geen gemotoriseerd verkeer tijdens de tocht maar direct ervoor en erna dus wel. Dus tijdens het oproeien en vooral weer tijdens het terug roeien vlogen de watertaxi’s om ons heen. Het systeem is herbruikbaar en ligt klaar voor de volgende ploeg.

Zaterdag

Voor ons begint echte voorbereiding op de tocht zelf op zaterdag in Venetië met het vaarklaar maken van de boten.We worden daarbij geholpen door de fantastische goedgemutste crew van Euros. De studenten van Euros verzorgen het botentransport van deze tocht met regelmaat en voorzien ons van de laatste tips. De boten laten we kant en klaar achter in Tranchetto (Een grote parkeerplaats in Venetië bij de plek waar de boten te water kunnen worden gelaten).

Zondag D-Day

De volgende ochtend vroeg gaan we met de (nog steeds gratis?) veerboot van de camping naar onze roeiboten om deze te water te laten en op te roeien naar het startpunt van de tocht.

In gepaste Vogalonga kleding klaar voor de start! Wat een chaos!? De rustige parkeerplaats die we de zaterdag hadden verlaten is een druk marktplein geworden van boten en alles wat daarbij hoort. Al deze boten moeten via een steiger, alleen bereikbaar door een smalle brug, te water. De boten moeten met de kiel boven het hoofd over de brug. Wat zijn we blij als we eenmaal in de boot op het water liggen en aan het oproeien kunnen beginnen.

Het lijkt tot rust te zijn gekomen in Venetië. Geen gemotoriseerd waterverkeer wel gondels en hier en daar een enkele watertaxi. We roeien dwars door Venetië via Canal Grande onder de Rialto brug door naar de startplek.

Het is inmiddels mijn vierde bezoek aan Venetië en hopelijk niet de laatste keer. Maar al roeiend door Venetië realiseer ik mij dat deze tocht wel een van de mooiste manieren is waarop je Venetië kunt bezoeken. Onderweg wordt de vrolijke toon gezet door een heuse fanclub op een van de bruggen. Het gezin van Irene was al in Venetië.. Peter ,

Sophie en Jet juichen ons toe. Prachtig! Met dank aan hun hebben we nu ook schitterende foto’s vanaf de kant.

Na een goed klein uur varen bereiken we onze startplek met een prachtig zicht op Venetië en het St. Marcoplein. Het is een wirwar van allerlei soorten boten. Het startschot klinkt het tromgeroffel van de drakenboten begint. Boten, zover je oog rijkt, om ons heen. Hier was het allemaal om te doen.

We beginnen onze tocht samen met 2200 boten en 8000 man. Rondom de eilanden Burano en Murano en weer door Venetië terug naar de startplaats om onze medaille op te halen. Daarna nog een rondje Venetië om de boten weer terug te brengen naar de oplaadplaats en voor de derde! keer vandaag onder de Rialto brug door. Al met al een pittige tocht van 40km inclusief het op- en afvaren.

Wij kijken terug op een prachtige tocht. Maar de tocht is slechts onderdeel van een prachtige reis. Een reis maakt een mooie reis als je dit samen kunt doen. Met 2 of In ons geval met 10. Langs de mooiste plekjes die je kunt bedenken. De kanalen van Venetië, knusse restaurants met overheerlijk Italiaans eten en de terrasjes met oranje drankjes (aperol spritz) waarvan de ideale mix mij nog niet duidelijk is. De zere billen van de lange tocht nemen we met een glimlach op de koop toe.

Marcel